Jak dotąd nie jest poznana przyczyna tej choroby: w ścianie tętnic nie jest widoczna zaawansowana miażdżyca, brak jest też danych o ewidentnym urazie. Do odwarstwienia ściany naczynia dochodzi „samoistnie”. Zdarzenie często poprzedzone jest silnym stresem lub wysiłkiem fizycznym . Choroba dotyczy głównie kobiet w młodym wieku (najczęściej 30-50lat) ale opisywano przypadki młodych mężczyzn, jak i kobiet w wieku okołomenopauzalnym. Bardzo rzadko choroba występuje pod koniec ciąży lub w pierwszych tygodniach po porodzie. Dotychczas nie udokumentowano dziedzicznego podłoża choroby.

Podstawą leczenia zawału serca spowodowanego miażdżycą jest przywrócenie przepływu krwi przez tętnicę wieńcową. W przypadku spontanicznego rozwarstwienia sposób postępowania jest nieco inny. Jeśli tylko tętnica wieńcowa nie jest całkowicie zablokowana, powinna być stosowana strategia zachowawcza, czyli farmakologiczne (tabletkowe) wspomaganie mięśnia sercowego, obserwacja i oczekiwanie na „wygojenie się” ściany tętnicy. Jeśli doszło do całkowitego zablokowania tętnicy, bądź duża część serca objęta jest niedokrwieniem preferowana jest angioplastyka wieńcowa (tzw. „balonikowanie”) i założenie stentu do tętnicy wieńcowej tj. malutkiego rusztowania które będzie utrzymywało drożność naczynia. W bardzo rzadkich przypadkach konieczne jest operacyjne wszczepienie pomostów do tętnic wieńcowych tzw. bajpasów. Jest to operacja kardiochirurgiczna polegająca na wytworzeniu pomostów omijających zmienione chorobowo odcinki tętnicy.

Większość pacjentów po przebyciu choroby wraca do pełnej aktywności: jest aktywna zawodowo, nie obserwuje poważnych, fizycznych, ograniczeń w codziennym życiu. Czasami (zdecydowanie rzadziej) zawał serca jest jednak tak duży, że prowadzi do upośledzenia normalnego funkcjonowania. Bardzo rzadko choroba kończy się śmiercią. Chorzy, którzy przebyli epizod SCAD powinni pozostawać pod opieką kardiologa. Choroba może niestety nawracać, to znaczy może dojść do wystąpienia rozwarstwienia innej tętnicy wieńcowej. Uważa się że prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia SCADu wynosi około 5-10% . Czynnikiem zwiększającym ryzyko ponownego SCAD jest choroba zwana dysplazją włóknisto-mięśniową – jest ona opisana poniżej . Może dojść również do rozwarstwienia tętnic szyjnej lub kręgowej, co może być przyczyną udaru mózgu.

Niezmiernie rzadko zdarza się, że kobieta oczekująca na dziecko, doznaje zawału serca: często w mechanizmie rozwarstwienia tętnic wieńcowych. Ciąża uważana jest za czynnik ryzyka dla wystąpienia SCAD. Uważa się, że kobieta która miała zawał serca spowodowany SCAD nie powinna planować ciąży. Jeśli mimo wszystko ją planuje, powinna pozostawać pod opieką doświadczonego kardiologa i ginekologa.

Osoba, który przebyła zawał serca powinna pozostawać pod opieką kardiologa. Pacjentki u których rozpoznano SCAD, powinny zostać poddane wnikliwej diagnostyce, gdyż mogą współistnieć u nich inne choroby naczyń tętniczych. Jedną z takich chorób jest dysplazja włóknisto-mięśniowa. Jest to choroba powodująca zwężenia różnych tętnic, np. tętnic nerkowych lub szyjnych, może być przyczyną występowania nadciśnienia tętniczego. U chorych po przebytym spontanicznym rozwarstwieniu stwierdzano w wykonanych badaniach tomografii komputerowej obecność tętniaków w obrębie m.in. tętnic mózgowych, szyjnych lub nerkowych. Dlatego ważne jest przeprowadzenie u osób po przebytym SCAD badań wykluczających te choroby. Takie badania mogą zostać przeprowadzone w Instytucie Kardiologii w Warszawie, który posiada największe doświadczenie w diagnostyce i leczeniu Pacjentów z dysplazją włóknisto-mięśniową i po przebytym rozwarstwieniu. Jeżeli rozpoznano u Pani SCAD, lub przebyła Pani zawał serca i podejrzewa, że mógł być to SCAD – zapraszamy do kontaktu drogą mailową: [email protected].